Grafika artystyczna, jaką tworzy Ewa Kutylak, to głównie sucha igła, mezzotinta, miedzioryt i akwaforta. Są to techniki wklęsłe, w których farba drukarska pokrywa zagłębienia wyżłobione lub wytrawione w metalowej matrycy (zazwyczaj miedzianej),  z której następnie powstają odbitki na papierze. Każda odbitka jest numerowana a ich ilość zależy od wyboru techniki, zwykle jest to 30, 40 sztuk.

Miedzioryt – najstarsza wklęsła technika graficzna. Grafik używając stalowego narzędzia zwanego rylcem, wycina linie w miedzianej matrycy. Po wykonaniu rysunku w płytę wcierana jest farba. Po wytarciu płyty, farba pozostaje jedynie w wyrytych zagłębieniach. Następnie matryca odbijana jest na zwilżonym papierze graficznym, pod naciskiem prasy. Odbitka charakteryzuje się cienką, ostro zakończoną kreską.

Sucha igła – grafik pokrywa płytkę, zazwyczaj miedzianą, rysunkiem wykonanym stalową lub diamentową igłą. Wiórki metalowe, które narzędzie zostawia na matrycy, nadają odbitkom charakterystycznie miękkie tony. Ponieważ pod naciskiem prasy wiórki dość szybko ulegają sprasowaniu, z tej techniki można otrzymać nieduży nakład grafik, ok. 30 odbitek.

Mezzotinta – w tej technice graficznej powierzchnia miedzianej płyty zostaje posiekana za pomocą narzędzia zwanego chwiejakiem. Płyta staje się szorstka a po odbiciu otrzymuje się aksamitną czerń. Obraz uzyskuje się wygładzając specjalnymi narzędziami (gładzikiem i skrobakiem) wybrane partie płyty. Odbitka charakteryzuje się subtelnymi przejściami od czerni do bieli i miękkimi półtonami.