grafika artystyczna:   sucha igła   mezzotinta   miedzioryt   akwaforta

Ewa Kutylak jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Uprawia grafikę warsztatową posługując się klasycznymi technikami graficznymi: suchą igłą, mezzotintą, akwafortą, miedziorytem. Zajmuje się również projektowaniem graficznym, ilustracją i fotografią artystyczną. Prowadzi warsztaty artystyczne. Bierze udział w wystawach w kraju i za granicą. Laureatka nagród, wyróżnień, stypendiów artystycznych. Jej prace można zobaczyć i kupić w prywatnych galeriach w kraju i za granicą, m.in w galerii TRIADA w Gdańsku,  galerii M we Wrocławiu, Larry Warnock Fine Arts w Palm Springs (USA) czy w galerii Art Supplement w Getyndze (Niemcy).

Więcej »

Ostatnio dodane grafiki:

Zobacz całą galerię grafik »

 

Krótki opis używanych technik graficznych

Grafika artystyczna, jaką tworzy Ewa Kutylak, to głównie sucha igła, mezzotinta, miedzioryt i akwaforta. Są to techniki wklęsłe, w których farba drukarska pokrywa zagłębienia wyżłobione lub wytrawione w metalowej matrycy (zazwyczaj miedzianej),  z której następnie powstają odbitki na papierze. Każda odbitka jest numerowana a ich ilość zależy od wyboru techniki, zwykle jest to 30, 40 sztuk.

Miedzioryt – najstarsza wklęsła technika graficzna. Grafik używając stalowego narzędzia zwanego rylcem, wycina linie w miedzianej matrycy. Po wykonaniu rysunku w płytę wcierana jest farba. Po wytarciu płyty, farba pozostaje jedynie w wyrytych zagłębieniach. Następnie matryca odbijana jest na zwilżonym papierze graficznym, pod naciskiem prasy. Odbitka charakteryzuje się cienką, ostro zakończoną kreską.

Sucha igła – grafik pokrywa płytkę, zazwyczaj miedzianą, rysunkiem wykonanym stalową lub diamentową igłą. Wiórki metalowe, które narzędzie zostawia na matrycy, nadają odbitkom charakterystycznie miękkie tony. Ponieważ pod naciskiem prasy wiórki dość szybko ulegają sprasowaniu, z tej techniki można otrzymać nieduży nakład grafik, ok. 30 odbitek.

Mezzotinta – w tej technice graficznej powierzchnia miedzianej płyty zostaje posiekana za pomocą narzędzia zwanego chwiejakiem. Płyta staje się szorstka a po odbiciu otrzymuje się aksamitną czerń. Obraz uzyskuje się wygładzając specjalnymi narzędziami (gładzikiem i skrobakiem) wybrane partie płyty. Odbitka charakteryzuje się subtelnymi przejściami od czerni do bieli i miękkimi półtonami.

Akwaforta – grafik pokrywa płytkę metalową (zwykle miedź, cynk bądź stal) werniksem, który ma ją chronić przed późniejszym działaniem roztworu trawiącego (np. chlorek żelazowy, kwas azotowy, siarczan miedzi). Następnie na matrycę za pomocą igły (lecz tak by nie zarysować blachy) nanoszony jest rysunek, który odsłaniając blachę pozwoli na wytrawienie elementów rysunku przez roztwór trawiący. W końcu werniks usuwany jest z blachy, która jest poddawana procesowi odbijania podobnie jak w innych technikach.

Akwatinta – podobnie jak w akwaforcie płyta poddawana jest działaniu roztworu trawiącego, jednak w wypadku akwatinty do powstawania rysunku, używa się pyłu żywicznego. Pył naprószony na blachę, a następnie pod wpływem podgrzania zbija się w bardzo drobne kropelki, odsłonięte miejsca pomiędzy nimi są następnie trawione. Tonalny rysunek, tworzy się, zakrywając werniksem wybrane płaszczyzny i różnicując czas ich trawienia.

W pracowni

Kontakt

Zapraszam do kontaktu:

Ewa Kutylak
e-mail:   ewa@kutylak.com
telefon:   608 133 192
www: www.kutylak.com